Pistas:
Foi o vento
Maxicamente vello
Nana para Nuno
O espello do diaño
Unha confesión
Desenganos
O teu querer
Coa noitiña
A fortuna de poder amar
Añadir todas a la lista de reproducción
O idioma é a chave
coa que abrimos o mundo:
o salouco máis feble,
o pesar máis profundo.
O idioma é a vida,
o coitelo da dor
o murmurio do vento
a palabra de amor
O idioma é o tempo,
é a voz dos avós
ese breve ronsel
que deixaremos nós.
O idioma é un herdo,
patrimonio do pobo,
maxicamente vello,
eternamente novo.
(…)
.
Manuel María
.
.
.